زندگی پر است از لحظه های بی تو بودن/پر است از حسرت های غم انگیز تنهایی

پر است از نگاه خدایی که نگاهش را نمیبینم...

من سرانجام به تو میرسم اما چه دیر است هشیاری بعد از مرگ

صدای حسرت بی تو بودن را در قیامت میشنوم

میبینم که چه سخت اندوهگین در گوشه ای اشک حسرت میریزم....

من به اغاز زمین نزدیک نیستم!و  مرگ برای من مانند خوشه انگور نیست...

راستی خدایا چه میشود ادمی را که به فراموشی میسپارد تمام وعده هایی را که در طوفان زندگی به تو داده است؟!